Το νησί ύστερα από έναν τρομερό σεισμό βυθίζεται προοδευτικά. Οι άνθρωποι ανεβαίνουν ολοένα ψηλότερα για να σωθούν.
Η κανονικότητα της ζωής του Παρασκευά, της αγαπημένης του εγγονής Θαρρενής, μα και όλων των κατοίκων ανατρέπεται απότομα. Έρχονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο, τον φόβο, την απόγνωση και τον θάνατο, ενώ θ’ αναμετρηθούν με ανομολόγητα μυστικά, πόθους και πάθη.
Στην ανάβαση προς το βουνό Σάος περιπλέκονται μια αινιγματική διαθήκη, πολιτικοί-καρικατούρες, βιαστές και δολοφόνοι, ηγέτες-νάνοι, καθημερινοί άνθρωποι-γίγαντες, το καθήκον, η αλληλεγγύη και ο φιλοτομαρισμός, η μετάλλαξη των χαρακτήρων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ο έρωτας που φυτρώνει σαν λουλούδι στη ραγισματιά της ασφάλτου, ο πλούτος και η φτώχεια των ψυχών, η ηθική και συναισθηματική κατάπτωση, η αποκτήνωση, η ελπίδα, το ίδιο το νησί, που θα μπορούσε να είναι η Ελλάδα ή ο κόσμος ολόκληρος.
Ο Γιάννης Καλπούζος γράφει στο Psichogios Blog:
Το Σάος αποτελεί μικρογραφία του κόσμου μας. Μια σφραγίδα της εποχής μας. Ερευνά την αθέατη πλευρά του ανθρώπου, αυτή που μεταλλάσσεται κάτω από συνθήκες φόβου, τρόμου, πανικού, αλλά και γενικότερα δύσκολες καταστάσεις κι όχι μόνο. Καυτηριάζει τα ισχύοντα κοινωνικά πρότυπα, τη στάση ζωής μας, τη διάσταση λόγων και πράξεων. […]
Το Σάος -χάος- είναι ο καθρέφτης του κόσμου μας. Ένας ανθρώπινος πυρήνας, όπου μέσα του κοχλάζουν οι δυνάμεις του καλού και του κακού. Το άτομο παρουσιάζεται σαν ένα εφήμερο όνειρο ή εφιάλτης. Ωστόσο με επιμονή και πεισματώδη θέληση για ζωή, ακόμη και εις βάρος της ζωής του άλλου.
Πόσο απέχουν όλα αυτά απ” την πραγματικότητα; Δεν έχει παρά να αναρωτηθεί κανείς τι χαρακτηρίζει την κοινωνία μας: Εκφυλισμός αξιών; Απογύμνωση της ανθρωπιάς; Πολυπραγμοσύνη και φιλοτομαρισμός; Αίσθηση παντοδυναμίας; Ατομικό συμφέρον και αμοραλισμός; Εγωκεντρισμός και ιδιοτέλεια; Αδιαφορία για την τέχνη και τον πολιτισμό; Φανατισμός και μισαλλοδοξία; Ρεμούλα, κομπίνα, μέσον και χαβαλές; Διπλοπροσωπία, διγλωσσία, τρομολαγνεία, λαϊκισμός, φόβος για το τι μας ξημερώνει αύριο;
Σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα η απάντηση είναι «Ναι», όπως και στα επόμενα: Αποτελεί κέντρο της ζωής μας το χρήμα και η σάρκα; Είναι απροστάτευτος και ασήμαντος ο άνθρωπος μπροστά στο ξέσπασμα της φύσης; Όρμησαν ορισμένοι κατά τη πυρκαγιά στο Norman Atlantic και κατέβασαν μέχρι εγκύους από το καλάθι του ελικοπτέρου για να σωθούν οι ίδιοι; Αφήνουν οι διακινητές μεταναστών να πνιγούν εκατοντάδες στη θάλασσα; Ληστεύονται και σκοτώνονται καθημερινά συμπατριώτες μας για λίγα ευρώ; Συνέβηκαν παρόμοια φαινόμενα με αυτά που περιγράφει το μυθιστόρημα όταν εκδηλώθηκε το τσουνάμι στον Ινδικό Ωκεανό στις 26-12-2004 (ήδη είχε γραφεί το βιβλίο και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά λίγους μήνες αργότερα) ή κατά τον τυφώνα Κατρίνα στις 23.8.2005 στη Νέα Ορλεάνη;
Οι εξαιρέσεις αφορούν κι όλους εκείνους τους ήρωες του μυθιστορήματος που αντιστέκονται. Η Κιβωτός του καλού, του καθήκοντος και της τέχνης που αντιπαλεύουν τη σήψη και τον κατήφορο της ανθρώπινης ψυχής.