ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΦΘΟΝΟΥ

[…] Όλα τα πάθη είναι ολέθρια για την ψυχή,
το καταστροφικώτερο όμως από αυτά είναι ο φθόνος. Είναι κατά κάποιον
τρόπο το πρώτο πάθος, διότι γεννήματα του φθόνου είναι οι αρχικές
αμαρτίες: η πτώση του Εωσφόρου, το προπατορικό αμάρτημα, ο φόνος του
Άβελ. Είναι ένα πάθος που γεννιέται από την ψυχή και στη συνέχεια
κατατρώγει την ίδια. Και ενώ σε όλα τα πάθη ο άνθρωπος που τα βιώνει,
γεύεται, έστω στιγμιαία, μια σχετική ηδονή, ο φθόνος λειώνει την ψυχή με
μια μόνιμη λύπη για την ευτυχία του συνανθρώπου. “Χαίρεται” μόνο στην
καταστροφή του άλλου.
[…]
(από τον πρόλογο του βιβλίου)